سهم الارث زوجه در فقه شافعی وتطبیق آن با فقه امامیه و قانون مدنی

تقسیم اموال انسان بعد از مرگ و به گونه ای عادلانه وسازگار با فطرت وخواسته های انسان از اهمیت خاص برخوردار و تأثیرآن درنظام مالی خانواده وجامعه نیزمشهود است . دراین میان بحث ارث زوجه ازاموال غیرمنقول از مسائل مهم ومورد اختلاف در بین مذاهب اسلامی است. ازآنجائی که زوجه شریک زندگی زوج بوده ، مسائل مالی بعد ازمرگ شوهر برایش حائز اهمیت فراوان خواهد بود که درصورت محرومیت ازحقوق مالی لطمات جبران ناپذیری به وی وبنیاد خانواده واردخواهدآمد ، حتی در بعضی مواقع باعث از هم پاشیدگی خانواده ها گردیده است .توجه به این نکته ضروری است که به چه دلیل زوجه در فقه امامیه از اموال غیر منقولِ زوج مثل زمین ارث نمی برد ؟ سهم زوجه ذات ولد چگونه است ؟در موردی که زن تنها وارث است ، به چه دلیل در فقه امامیه سهم خود را می برد و بقیه اموال زوج در حکم مال بدون وارث است ؟ در حالی که اگر زوج تنها وارث زوجه باشد ، تمام اموال زوجه را به ارث می برد ؟در فقه شافعی با مرگ زوج در صورت ذات ولد بودن زوجه یک هشتم تمام اموال و در صورت عدم ذات ولد بودن یک چهارم تمام اموال را به ارث می برد ، حال اگر زوجه تنها وارث باشد همه اموال زوج را به ارث می برد . اما در فقه امامیه در صورتی که زوج ذات ولد باشد زوجه از اموال غیر منقول فقط قیمت آنرا می گیرد . این دو دیدگاه با هم تفاوتهای دارند ، در دومی زوجه با محرومیت هایی روبرو است که باعث ایجاد لطمات جبران ناپذیری می شود . هدف اساسی این است که راهکارهایی جهت نزدیکی هر دو فقه ارائه گردیده تا در خصوص زوجه که شریک زندگی زوج بوده احقاق حق گردیده از این حق مسلم خود محروم نشود .